Het hoogspanningsnet waar TenneT zorg voor draagt is opgedeeld in rayons en stations. Wil Wijers is teammanager in rayon Oost en draagt de verantwoordelijkheid over 25 stations. Wil vertelt over verantwoordelijkheid, hoogspanning en mentorschap.

Omgeven door hoogspanningsmasten zitten zeven mannen aan tafel in een eenvoudig kantoor. Het is dinsdag en dat betekent planningsoverleg in Eindhoven. De laptops staan op tafel, de koffie pruttelt en er wordt her en der een kommetje soep naar binnen gelepeld. De veiligheidshelmen, laarzen en hesjes liggen in de hoek. Nu even niet nodig, wel als je het station op gaat. Want veiligheid gaat boven alles. Dat is hier geen loze kreet maar heeft daadwerkelijk betekenis.

Tijdens het planningsoverleg bespreken de mannen eventuele knelpunten. Bijvoorbeeld de bezetting van het station of de prioriteiten in taken. De zeven barse mannenstemmen laten zich flink horen. De discussie is kritisch; maar het blijft een plek waar elke werknemer de ruimte voelt om zich te laten horen. Uiteindelijk wil iedereen dat de zaken lopen en is de beste oplossing het doel. Voor Wil is dit het moment om op de hoogte te blijven van het reilen en zeilen in zijn rayon. ‘Ik ben hier niet elke dag, maar reis door heel Oost-Brabant omdat ik de verantwoordelijkheid heb over 25 stations en honderden kilometers aan lijnen. Voor mij zijn die overleggen het moment om af te stemmen.’ Wil legt uit dat dit afstemmen het station overstijgt. ‘Je wil dat er op elk station van TenneT op dezelfde, uniforme wijze gewerkt wordt. Ik stem dus feitelijk af met alle stations.’

De schakeltuin

Van alle overleggen die Wil heeft is hij twee keer in de week op stations en in de ‘schakeltuin’. Het veld met onder andere rails, vermogenschakelaars, stroom- en spanningstransformatoren enzovoorts. . ‘Ik blijf het indrukwekkend vinden wat voor componenten er allemaal nodig zijn om het licht te laten branden’, vertelt Wil met overduidelijke fascinatie. Maar Wil gaat niet alleen voor de lol naar de stations. Hij komt er om knelpunten boven water te krijgen, zodat ze opgelost worden. Dit gaat op basis van planningen, werkplannen, afspraken, procedures en een goed beleid.

Safety first

Al snel is duidelijk dat al die plannen er niet voor niets zijn. Het draait wederom om veiligheid. ‘Stel je hoort een harde knal als je bij een vermogenschakelaar aan het werk bent’, begint Wil. ‘Dan schrik je. Bij schrik doet een mens weleens onverwachte dingen. Dit willen wij niet, want dit levert onveilige situaties op. Dus worden medewerkers werkzaam in de schakeltuin gewaarschuwd voor schakelmomenten en dienen zij de schakeltuin tijdelijk te verlaten. En wij werken veilig of wij werken niet.’ Om veiligheid te waarborgen werken ze bij TenneT met het vier-ogen principe. ‘Binnen ons werk doe je eigenlijk nooit iets alleen. Je laat altijd een collega meekijken. Je herhaalt ook alles van elkaar. Ook als je dit werk al tientallen jaren doet.’ Dit lijkt voor een buitenstaander misschien wat overdreven, maar het is uitermate belangrijk om elkaar scherp te houden.

The sky is the limit

En Wil kan het weten, want hij zit al heel wat jaren in het vak. ‘Dat vind ik zo mooi aan TenneT, er zijn hier legio mogelijkheden om te groeien. The sky is the limit.’ Er zijn teammanagers die zijn begonnen als techneut en het blijft nog steeds prachtig om met die technische kant in aanraking te komen. Maar in zijn sturende functie kan hij andere talenten kwijt. ‘Als teamleider ben ik ook een soort van mentor. We leren de nieuwe generatie de kneepjes van het vak.’ Maar het mooiste vindt Wil misschien wel het teamgevoel. ‘We kunnen elkaar ’s nachts bellen. We zijn er echt voor elkaar. Samen zetten wij de schouders eronder om het licht te laten branden.